Beschrijving
Sint-Lodewijk
“Eerlijk op de klok, op 44 van de finish. De Zwitser en de Belg.”
Ik hoorde het vanuit de keuken terwijl ik op zondag 4 april 2010 met mijn vriend Juan een paella aan het bereiden was. Ik had nog steeds geen idee van specialty coffee. En ik wist ook niet dat dat moment elf jaar later nog zo levendig in mijn geheugen gegrift zou staan.
Om een klassiek gezegde te citeren: "Een mijlpaal is een gebeurtenis die de toekomst van de evenementen significant markeert." En Boonen en Cancellara op de Kapelmuur zijn een mijlpaal. Niet alleen in de wielersport.
Talent en fysiek. De mens en het goddelijke. Die twee wielrenners hadden Coppi en Bartali kunnen zijn, of Merckx en De Vlaeminck, Hector en Achilles, of Lennon en McCartney. De Zwitser, een gefocuste atleet. De Belg, niet zozeer. Een man en een god (u mag zelf kiezen welke welke is). Twee legendes die beiden de beste van hun generatie waren, ondanks dat ze in de tijd samenvielen.
Wielrennen is niet zomaar een sport. Het is een constante herinnering aan alles wat menselijk is. Tijd, leven of koffie zouden door onze vingers glippen als deze stralende momenten er niet waren. Mijlpalen herinneren ons niet alleen aan geweldige dingen, maar wijzen ons ook een pad: uitmuntendheid, schoonheid. Het goddelijke.
In sommige delen van de wereld was de koffieteelt al een verantwoordelijkheid voor het landschap, lang voordat het gesprek over duurzaamheid begon. In El Líbano, Tolima (Colombia), is dat zo. Dit is een regio die sinds het begin van de 20e eeuw wordt gekenmerkt door een vrij en antiklerikaal gedachtegoed. Revolutionair. In 1929 begonnen de koffieboeren zelf – de bolsjewieken van Libanon – een beweging om de controle over hun gewassen terug te krijgen, tegen het nationale plan dat vanuit Bogotá was opgelegd. De staatsgreep duurde slechts twee dagen. De overlevenden trokken zich terug in de meest onherbergzame gebieden en werden ingezet als goedkope arbeidskrachten.
Bijna een eeuw later zijn het de kleinkinderen van deze Antioquiaanse intellectuelen die de koffieplantages in de regio Tolima beheren. Omar Arango gaf zijn carrière als systeemingenieur op om terug te keren naar het land dat door zijn grootouders was verlaten, met twee doelen in gedachten: uitmuntendheid en duurzaamheid. Vijfentwintig jaar later behoort de koffie die op de plantage van San Luis wordt verbouwd tot de meest bekroonde van Colombia.
Deze Gesha (een geïmporteerde variëteit uit Panama) is zo'n koffie. Zo'n koffie die een producent, een brander, helpt groeien. Het is de koffie die je graag in je koffiezaak zou serveren, en het is zeker een van die koffies die je eraan herinnert waarom je zo van koffie houdt.
Het proces, dat rode honing wordt genoemd, omvat anaërobe fermentatie van de beste kersen op hun optimale rijpheidspunt gedurende 36 uur in GainPro-zakken, die vervolgens op Afrikaanse bedden worden gedroogd.
Het resultaat is een zeer zuivere, zoete en zijdezachte koffie. Delicaat. Bloemig, met tonen van jasmijn en fruit, waarbij lychee de boventoon voert.
Spartacus en Tommeke betreden samen de Muur, al mythen, en komen er afzonderlijk weer uit, als twee legendes. Over een paar jaar zullen we ons deze voortreffelijke koffie herinneren, net zoals we ons dat spannende moment op de Muur van Geraardsbergen herinneren. Met een knoop in onze maag. En nostalgie.
