Beschrijving
Kercha-bos
Als we denken aan een café waar jazzmuziek gedraaid wordt, stellen we ons allemaal hetzelfde voor: een playlist die doet denken aan andere liftritten of, als we geluk hebben, een verzameling onbetwiste (en bijna verboden?) klassiekers: voorspelbaar.
Zes jaar lang was ik niet alleen verantwoordelijk voor het serveren van de best mogelijke koffie bij Café Paraíso in Oviedo (DEP), maar was ik ook verantwoordelijk voor een bijpassende muziekselectie.
In deze tempel van koffie en fietsen klonk veel verschillende muziek. Ik zou zelfs zeggen dat er behoorlijk wat jazz was. Ik heb alle eerder genoemde zonden begaan: Soultrane, Getz & Gilberto, Song for my Father, Green Street…
Ik kan me de euforie nog herinneren toen ik op een avond thuiskwam en voor het eerst Nostalgia op Times Square opzette.
Ik had de plaat gevonden die je in je gezicht schreeuwde: JE HEBT MEER CAFEÏNE NODIG.
Deze bigband laat de grond trillen, en je kunt je evenwicht alleen vinden in een kopje, of met een portafilter in je hand. Het is geen muziek die je in slaap sust en je antwoorden biedt: het bezorgt je het koude zweet en laat je dansen, tenminste vanbinnen.
De composities van Mingus zijn niet typisch voor een jamsessie. Het zijn geen stukken die een muzikant in zijn eentje kan benaderen en een plek kan vinden tussen vreemden op het podium. Nee. Daarom is het bigbandformat de perfecte setting om ervoor te zorgen dat de enorme omvang van deze composities ons niet ontgaat. Deze enorme uitvoering leidt ons van de traditie van Duke Ellington en Thelonious Monk, gospel en dixieland naar de meest radicale en georkestreerde soul/funkplaten van de jaren 70. Naar latin jazz. Naar het einde van de wereld.
Ik kreeg onlangs een telefoontje van Luis van de koffiebranderij. Abrikoos, sinaasappel en aardbei. — Wat?
—We hebben een nieuwe Ethiopië op de proeftafel: abrikoos, sinaasappel en aardbei. Je gaat flippen.
In dit land zijn er drie hoofdvormen van koffieproductie: bossen, tuinen en plantages. Een veelheid aan verschillende koffievariëteiten leeft samen in hun eigen unieke, grotendeels ongerepte ecosystemen. Dit, in combinatie met de extreem moeilijke politieke omstandigheden, maakt traceerbaarheid bijna altijd onmogelijk en reikt in het beste geval zelfs tot aan het wasstation, waar de koffiebonen na de oogst worden gescheiden en gesorteerd volgens de criteria van de ECX (Ethiopian Commodity Exchange).
Kortom: het is niet eenvoudig om koffie te proeven uit de bossen van Ethiopië.
"Kercha Forest" komt uit Guji, het hart van de regio Oromia. Hoewel deze koffie niet biologisch gecertificeerd is, kan hij als "wild" worden beschouwd. De enige menselijke tussenkomst in het hele proces vindt plaats na de oogst.
De selectie vond plaats op het wasstation van Temesgen en de natuurlijke verwerking werd uitgevoerd door een van de oudste producenten uit de hele regio: Moplaco.
Mingus overleed in 1979. Nostalgia in Times Square werd in 1993 opgenomen door de Big Band, gepromoot door zijn weduwe, om zijn nalatenschap te behouden.
Ik ga hier geen jazzcriticus spelen, maar de baritonsaxofoon (Sy Johnson) in de openingsmaten van "Moanin'" is alles wat je nodig hebt om voor altijd verslaafd te raken aan deze opname.
Veel van de muzikanten die aan deze opname meewerkten, onder leiding van Sue Mingus zelf, hebben later zeer illustere carrières opgebouwd. Ronnie Cuber, Sy Johnson, Art Baron, Randy Brecker, Ryan Kisor…