Vader Gabriël is alleen en moe, maar hoopt dat zijn inspanningen in dit of een volgend leven beloond zullen worden. Hij haalt een hobo uit zijn rugzak, zet hem met zachte, ritmische bewegingen op en blaast erop tot er hemelse klanken uit het stuk hout komen die tot in de verste uithoeken van de jungle reiken.
Te midden van dit onherbergzame landschap, voortdurend geobserveerd en onderzocht, houdt hij nooit op leven te blazen in dit vitale concert van hem. Hij weet dat, of hij nu in de watervallen wordt gegooid of dat dit het begin is van zijn ware "MISSIE«.
De missies waren plaatsen waar de jezuïeten, geleid door hun motto (Liefhebben en Dienen), hun hele wezen in dienst van God stelden. Pater Gabriël leidt de missie van "San Carlos", waar verschillende culturen naast elkaar bestaan en kennis wordt uitgewisseld op basis van het collectief en Jezus. Kapitein Rodrigo de Mendoza – een soldaat, een gevangennemer van inheemse volkeren, met een duister en bijtend verleden – arriveert op deze missie, gelegen op een afgelegen plek vol onbeschrijfelijke schoonheid, op zoek naar een nieuw leven dat hem zal verlossen van zijn verleden en hem volledig zal vervullen.
Deze twee avonturiers zullen vechten voor waar ze in geloven, gebaseerd op hun verschillende perspectieven. De een met de Bijbel en geloof. De ander met waarheid en kracht.
Vanaf het moment dat Christoffel Columbus vanuit Puerto de Palos naar La Gomera vertrok op zoek naar de 28ste breedtegraad en zich liet meevoeren door de passaatwinden die je naar de Nieuwe Wereld stuwden, tot het jaar 1750, werden de Spanjaarden en Portugezen geregeerd door het Verdrag van Tordesillas. Vanaf dat jaar zou een nieuwe overeenkomst, het Verdrag van Madrid, de territoriale verdeling herstructureren – een keerpunt in het leven en de uitkomst van bepaalde missies.
Dit nieuwe continent bracht allerlei rijkdommen met zich mee. Alleen al praten over de culinaire ervaringen die we zouden hebben zonder aardappelen, tomaten, maïs, chocolade, tabak, enzovoort, is voldoende. Maar aangezien het onderwerp van deze blog koffie is, wat zouden Brazilië, Colombia, Jamaica, Costa Rica, enzovoort zijn zonder koffie? Er zou niet genoeg tijd zijn om te bespreken wat koffiecultuur voor elk van deze landen betekent. Het lijkt alsof deze landen eeuwenlang hebben gewacht op de komst van deze zaden, om ze het beste van zichzelf te geven.
Wie bracht koffieplanten naar Amerika? De geschiedenis van koffie laat zien hoe missionarissen en soldaten die tussen 1720 en 1800 de Atlantische Oceaan overstaken, dit product introduceerden in hun verschillende regio's (Guatemala, Mexico, Venezuela, Colombia, enz.) en het zo in hun culturele DNA drukten. Colombia en koffie zijn zo nauw met elkaar verbonden dat ze een wereldreferentie vormen, niet alleen qua kwaliteit (100% Arabica), maar ook qua kwantiteit.
Ze zeggen dat wanneer je bepaalde aroma's ontdekt, je geest herinneringen verwerkt uit een verleden dat je alleen in je geheugen hebt meegemaakt. Persoonlijk drink ik dan ook graag Guatemalteekse koffie, niet alleen aangetrokken door de kwaliteit, maar ook door alles wat me verbindt met deze Latijns-Amerikaanse landen.
-Drink geen koffie, droom koffie-