Beschrijving
De toevlucht van Rualdo en de dwaas
Als we voortdurend met specialiteitenkoffie werken, wat is dan nog specialer voor ons?
El Refugio del Rualdo y El Bobo is het werk van producent Mario Barquero en zijn familie, die in 1948 een boerderij kochten waar geen koffie werd verbouwd. Door de jaren heen heeft de familie zich toegelegd op het leren en onderzoeken van vele moderne teelttechnieken gericht op duurzaamheid.
Deze partij bestaat uit koffie van de variëteit F1 Milenio, een hybride die is ontstaan door een combinatie in de laboratoria van Sachimor en Sudan Rume. Deze koffiesoort zou de toekomst van duurzaamheid kunnen zijn voor veel koffieplantages in de regio, omdat hij uitstekende kopjes produceert onder optimale klimatologische en hoogteomstandigheden en resistent is tegen koffieroest.
De kop is elegant. De dag dat het monster van deze koffie in onze proefbranderij belandde, stond de wereld even stil. We waren ongetwijfeld getuige van iets bijzonders. Een koffie met een zeer uitgesproken moutige geur. Fris. En heel zoet.
Ondertussen werden we op de oude Marantz begeleid door John Coltrane op tenorsax, Wynton Kelly op piano, Paul Chambers op contrabas, Jimmy Cobb op drums en, als solist, Julian Cannonball Adderley op altsax.
Als het Cannonball Quintet een sextet was, zou Miles Davis de zesde man zijn.
Julian Cannonball Adderley is een saxofonist uit het beboptijdperk. Hij begon te spelen met Ray Charles en zijn broer Nat toen hun ouders hen begin jaren 40 naar Tallahassee, Florida, verhuisden. Jaren later, al in New York, combineerde hij zijn solowerk met het begeleiden van Miles en Bill Evans in hun respectievelijke bands.
Dit is een vreemde opname.
Het werd voor het eerst uitgebracht op Mercury Records in 1959, en de persing was uitverkocht zonder heruitgave. Cannonball genoot niet het commerciële succes dat het in 1966 zou behalen met Mercy, Mercy, Mercy. In 1964, nadat Coltrane de superster was geworden die hij nu is (na Giant Steps en A Love Supreme), werd het opnieuw uitgebracht onder de naam Cannonball & Coltrane op het label Limelight.
Deze sessie vond plaats kort voordat deze vijf mannen hun baanbrekende Kind of Blue met Miles Davis opnamen (hoewel Bill Evans uiteindelijk bijna alle piano's zou bespelen), en Miles' invloed is meer dan merkbaar, om nog maar te zwijgen van zijn eigen melodieuze overwegingen. Meer introspectief in Coltranes geval. Meer gericht op de populaire klanken van Cannonball. De ritmische basis is gecomponeerd door drie mannen die waarschijnlijk op het creatieve hoogtepunt van hun carrière zaten.
Verschillende van de albums waar we het over hebben gehad, zoals Giant Steps, King of Blue en A Love Supreme, zijn mijlpalen in de jazzgeschiedenis, en hebben muziek voorgoed veranderd. Deze opname kan echter worden beschouwd als een van de meest gevestigde en representatieve werken in de hardbopwereld.
